Ruś a Polska, X-XVI w. Wspólna historia, odrębne narracje?

Fundacja im. Janusza Kurtyki zaprasza na kolejną edycję projektu Historia, Prawda, Teraźniejszość. Jak prowadzić stosunki międzynarodowe w kontekście przeszłości? 4.0. Cały tegoroczny cykl dotyczyć będzie relacji polsko-ukraińskich z uwzględnieniem Rosji. Pierwsze spotkanie pt. „Ruś a Polska, X-XVI w. Wspólna historia, odrębne narracje?” odbędzie się 8 września 2022 r. o godzinie 18:00 on-line na kanale youtube Blogpress.pl

Dyskusja będzie poświęcona takim tematom jak początki Rusi – Ruś Nowogrodzka i Ruś Kijowska Paneliści poruszą również kwestie znaczenia sporów o tożsamość ruską: Ruryk władcą normańskim czy słowiańskim? Na koniec porozmawiamy o kontaktach Rusi z Polską, współpracy handlowej i kulturowej, ale również konfliktach zbrojnych.

PANELIŚCI:
  •  

Prof, dr hab. zakład historii powszechnej Wydziału historii, nauk politycznych oraz stosunków międzynarodowych Przykarpackiego Uniwersytetu Narodowego imienia Wasylia Stefanyka w Iwano-Frankiwsku (Ukraina), założyciel oraz dyrektor Centrum Studiów Mediewistycznych (od 2015 r.). Interesy naukowe: Zajmuję się stosunkami rusko-węgierskimi, rusko-polskimi oraz rusko-czeskimi w średniowieczu (X-XIV ww.), badam Rusinów poza Rusią (migrację, osadnictwo, służba etc.), dzieje Halicza oraz ziemi Halickiej do 1772 r., królestwo Rusi połowy XIII – początku XV ww., dzieje Stanisławowa oraz twierdzy Stanisławowskiej 1662-1812 rr. Absolwent Przykarpackiego Uniwersytetu Narodowego imienia Wasylia Stefanyka w Iwano-Frankiwsku (2000) Doktorat obroniłem na Uniwersytecie Narodowym w Czerniowcach (2005). Temat: „Wojskowo-polityczne stosunki Królestwa Węgierskiego z księstwem Halickim i Halicko-Wołyńskim (koniec XII – XIII ww.)” Habilitację obroniłem w Instytucie studiów ukrainoznawczych Akademii nauk Ukrainy we Lwowie (2015). Temat: „Rus” w Królestwie Węgierskim (XI – połowa XIV ww.): rola społeczno-polityczna, stosunki majątkowe, migracje Autorem dwóch monogfafii naukowych (jedna z których – w języku angielskim w wydawnictwie BRILL) oraz trzech – współautorem Autorem ok. 100 artykułów naukowych w różnych językach, opublikowanych na Ukrainie, w Polsce, na Słowacji, na Węgrzech, w Serbii, Rumunii, Litwie, Rosji etc. Organizatorem lub współorganizatorem szeregu konferencji naukowych, wtym obu series COLLOQUIA RUSSICA (2010-2019) Uczestniczyłem w licznych programach badawczych/stypendialnych oraz grantach Polski, Słowacji, Węgier, Francji, Niemiec, Czech etc. Promotorem dwóch prac doktorskich na Ukrainie Recenzentem czterech prac doktorskich – trzech na Ukrainie, jedna – na Słowacji Redaktorem naczelnym czasopism naukowych „Studenckie zeszyty historyczne” (od 2010), zbióra prac naukowych „Halicz” (od 2016), „Halyczyna” (od 2020) Członkiem dary redakcyjnej czasopism naukowych „Ukraina Lithuanica” (Kijów), „Studia historica Europae Orientalis” (Mińsk), „Oblicza wojny” (Łódź), „Faesciculi Archeologiae Historicae” (Łódź),”Slovenský historický časopis” (Bratislava), „Українська гунгаристика” (Użgorod), „Записки Львівського медієвістичного клубу” (Lwów)
od 2011 – członkiem ” Commission of the Earliest History of the Slavs at the International Committee of the Slavists”(Poznań)
od 2016 – członkiem wspólnej komisji historyków Ukrainy i Węgier
od 2022 – zagranicznym członkiem Węgierskiej Akademii nauk (Budapest)
od 2022 – ekspertem Ukraińskiego fundusze kulturalnego (Kijów)

Nagrody:
2006 – młody badacz Iwano-Frankiwskiego regionu
2016 – PRO CVLTVRA HVNGARICA – Węgierska Urzędowa nagroda Brązowy pas jiu-jitsu

  •  

Urodzony 7.08.1978 na Ukrainie absolwent Wydziału Historycznego Narodowego Uniwersytetu Przykarpackiego im. Wasyla Stefanyka w Iwano-Frankiwsku (2000, dyplom magistra historii z wyróżnieniem). W latach 2000-2004 – doktorant i pracownik Narodowego Uniwersytetu Przykarpackiego im. Wasyla Stefanyka w Iwano-Frankiwsku. 

Od 2003 roku związany z Instytutem Historii Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 2008 roku doktoryzowałem się w zakresie nauk humanistycznych (specjalizacja historia) na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego na podstawie rozprawy doktorskiej pt „Polityka zagraniczna księstw ziem halickiej i wołyńskiej w latach 1198(1199)-1264”. Promotor: prof. Krzysztof Stopka. Recenzenci: prof. Maciej Salamon i prof. Janusz Kurtyka.

Od 2008 roku pracownik Instytutu Historii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Obecnie – adiunkt w Pracowni Historii Europy Wschodniej Instytutu Historii UJ. W latach 2004-2022 odbyłem staże naukowe na takich zagranicznych uczelniach jak: Uniwersytet Chrystiana Albrechta w Kilonii (2004-2005), Uniwersytet Komeńskiego w Bratysławie (2008-2009, 2011-2012, 2016, 2018, 2022); Uniwersytecie Masaryka w Brnie (2013-2014), Narodowy Uniwersytet Iwana Franki we Lwowie (2012, 2019). Prowadziłem wykłady gościnne na: Uniwersytecie Witolda Wielkiego w Kownie, Uniwersytecie Komeńskiego w Bratysławie, Uniwersytecie Masaryka w Brnie, Zachodnioczeskim Uniwersytecie w Pilznie, Uniwersytecie w Nowym Sadzie, Narodowym Uniwersytecie Tarasa Szewczenki w Kijowie. 

Autor 2 monografii i ponad 60 artykułów z zakresu historii Europy Wschodniej w średniowieczu i wczesnej nowożytności. Wieloletni redaktor serii wydawniczej Colloquia Russica (2010-2021) i organizator Międzynarodowych konferencji naukowych poświęconych Rusi średniowiecznej (2010-2019), w tym konferencji Ruś a Polska w średniowieczu (Przemyśl 2018). Laureata nagród: Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego RP dla wybitnych młodych naukowców (2012); Nagrody Rektora Uniwersytetu Jagiellońskiego za szczególne osiągnięcia naukowe (2012) i organizacyjne (2019); Nagrody Lesia Martowycza za działalność naukową w dziedzinie „Krajoznawstwo historyczne” za serię publikacji o Pokuciu (2016, Ukraina).  

Zainteresowania naukowe:

Historia Rusi średniowiecznej;

Relacje rusko-polskie w średniowieczu 

  •  

Historyk i dyplomata; wykładowca Wydziału „Artes Liberales” Uniwersytetu Warszawskiego (od 2013). Badacz historii Rusi i Rosji oraz dziejów petersburskiej Polonii. Absolwent historii na Uniwersytecie Warszawskim (1980). Doktorat (Kanclerz Iwan Wiskowaty. Studium kariery politycznej w XVI-wiecznej Rosji) obronił pod kierunkiem prof. Andrzeja Poppego (1990). W 2018 habilitował się na podstawie pracy Stosunki polsko-moskiewskie w XVI–XVII w. – problemy źródłoznawcze, literaturoznawcze i edytorskie. W latach 1980-2013 pracownik Instytutu Historycznego UW (kolejno: jako asystent stażysta, asystent, starszy asystent, adiunkt starszy wykładowca); sekretarz naukowy Instytutu Historycznego UW (1990-1993); przewodniczący zarządu Fundacji Naukowej Przyjaciół Instytutu Historii UW „Klio” (1991–2000). Członek Rady Archiwalnej przy Naczelnym Dyrektorze Archiwów Państwowych (1995–1997); członek Polsko-Rosyjskiej Komisji Historycznej PAN-RAN (obecnie: Komisja Historyków Polski i Rosji), Polskiego Towarzystwa Heraldycznego, Członek Polskiego Towarzystwa Heraldycznego (od 1987), członek zagraniczny rosyjskiego Towarzystwa Historyczno-Genealogicznego (od 1988), członek honorowy Towarzystwa Przyjaciół Muzeów Moskiewskiego Kremla (od 2006); członek zagraniczny Światowego Klubu Petersburżan (2019). Założyciel i redaktor serii Monumenta historica res gestas Europae Orientalis illustrantia. Fontes XV–XVII saec. (Warszawa-Moskwa, od 1995); współzałożyciel i przewodniczący almanachu „Polonia. Studia o Polsce i Polakach” (Krasnodar, od 2019). Główny redaktor encyklopedii internetowej „Polski Petersburg” ( https://www.polskipetersburg.pl/ , 2013-2020); członek rad redakcyjnych 6 międzynarodowych periodyków naukowych (Polska, Rosja, Węgry). Profesor honorowy Moskiewskiej Akademii Ekonomiki i Prawa (MAEL, 2011 – rezygnacja, III 2022)); profesor honorowy Akademii Dziennikarstwa Republiki Kazachstan (2015); doktor honoris causa Południowego Uniwersytetu Federalnego (SFedU, Rostow n/Donem, 2021 – rezygnacja, III 2022). W latach 2000–2009 w służbie dyplomatycznej – radca Ambasady RP w Federacji Rosyjskiej (I radca od 2007). Był dyrektorem Instytutu Polskiego w Petersburgu (2000–2005) i dyrektorem Instytutu Polskiego w Moskwie (2005–2009). Laureat Nagrody Przeglądu Wschodniego im. Aleksandra Gieysztora (2021).

MODERATOR:
  •  

Absolwent historii na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie (1999). Doktorat: Polityka zagraniczna księcia Daniela Halickiego w latach 1217-1264  obroniony w 2003 r. pod kierunkiem prof. Ryszarda Szczygła. W 2015 r. habilitoacja na podstawie pracy: Władca i poddani w historiografii ruskiej XI-XIII w. Pracownik Instytutu HistoriiUMCS jako adiunkt w Katedrze Historii Śtarożytnej i Średniowiecznej. Zainteresowania badawcze: Ruś Kijowska XI-XIII w. ; Stosunki polsko-ruskie w średniowieczu;  Dzieje elit politycznych Rusi Czerwonej.

Transmisja debaty on-line na youtubie na kanale Blogpress.pl

Zadanie finansowane z budżetu Państwa ze środków Muzeum Historii Polski w ramach programu Patriotyzm Jutra

tagi

podziel się